ตอนผมขึ้นมหาลัย ผมได้คุยกับผู้หญิงคนนึง ทางmsnนะครับ ตอนนั้นยังมีmsn ผมคุยกับเธออยู่ 7 เดือนครับ เราไม่เคยเจอหน้ากัน แทบจะไม่เคยคุยโทรศัพด้วยซ้ำครับ แต่เคยเปิดล้องคุยกันบ่อย คุยกันทั้งวันทั้งคืน จนวันนึงญาติเธอเสียเธอเลยไปงานศพญาติ แล้วก็ถือโอกาศเลยมาหาผมครับ เนื่องจากบ้านเธอกับบ้านผมอยู่คนละภาคกันเลย เธออีสานผมใต้ เธอมางานศพที่ภาคกลาง ตอนนั้นผมอยู่หอชายครับ เลยให้เธอมาพักด้วยไม่ได้ ผมเลยบอกว่าให้เช่าโรงแรมรอผมก่อนละกัน ผมเพิ่งมาจากบ้านแล้ววันนั้นก็ได้ไปเจอเค้าครับ แล้วในคืนนั้นเราก็ได้มีอะไรกัน ผมอยู่กับเธอได้2วันครับ ผมก็เริ่มสังเกตุนะว่าทำไมตอนอยู่ด้วยกันเธอปิดโทรศัพตลอด พอผมออกไปข้างนอกก็มีข้อความเข้ามาว่าสามารถติดต่อได้แล้ว ผมก็ถามเธอนะครับ เธอบอกผมว่าไม่อยากให้ใครโทรมารบกวนตอนเราอยู่ด้วยกัน ผมถือโอกาศตอนเธออาบน้ำเปิดโทรศัพดู ก็มีคนโทรเข้ามาครับ แต่ผมไม่ได้รับ ผมกดตัดสาย แต่โทรเข้ามาตลอด ผมเลยเข้าไปอ่านข้อความดูครับ บอกเลยเกือบช็อค ในข้อความทำให้ผมได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เค้ามีลูกมีสามีแล้วครับ เธอรีบออกมาจากห้องน้ำมาแย่งโทรศัพกับผม แต่ไม่ทันแล้ว ผมรัหมดแล้ว ผมก็ถามเธอตรงๆ เธอก็สารภาพกับผมหมด ว่ามีลูกแล้ว แต่งงานแล้ว แต่แฟนอยู่ต่างจังหวัดคอยทำงานส่งเงินให้ เธอก็ร้องไห้แล้วมากอดผมไว้ทั้งคืน แล้วบอกกับผมว่าเธอไม่ได้รักเค้าแล้ว เธอรักผม ที่ทำไปทั้งหมดเพราะเธอรักผมจริง ถ้าบอกไปกลัวผมจะไม่คุยด้วย ตอนนั้นผมเสียใจมาก ผมเองก็ไม่แน่ใจว่านี้คือความรักหรือความหลงหรือความใคร่
แต่ตอนนั้นผมคิดว่าทำไมเรื่องราวแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเรานะ ผมเสียใจ คืนนั้นผมเปิดแต่เพลง ต้องกลายเป็นชู้ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำไป ฟังทั้งคืนเลย วันรุ่งขึ้นแฟนเค้าบอกว่าขอหย่าครับ ในอีกประมาณ10วัน แล้วนัดวันเรียบร้อยครับ ตอนนั้นเค้าบอกว่าจะมาอยู่กับผมจะมาหางานทำที่นี่ ปกติแฟนเค้าจะทำงานส่งเงินให้เค้ากับลูกใช้เดือนละ 5000ครับ ผมเองก็ไม่แน่ใจตัวเองครับว่ารักเค้าหรือเปล่า ว่าควรทำไงต่อไปดี ผมรู้สึกผิด คิดว่าตัวเองคือต้นตอความผิดของเรื่องทั้งหมด ถ้าผมทิ้งเค้า เค้าจะไม่เหลือใคร ผมรู้สึกผิดกับลูกเค้า ที่ทำให้ครอบครัวเค้าแตกแยก ที่ทำให้เด็กที่ยังเล็กต้องขาดแม่ เฮ้อ แต่ผมรู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้เธอ เธอเอาใจเก่งมาก ผมกับเธอก็อยู่ด้วยกันอีกประมาณ8วัน แล้วเธอก็กลับบ้านไปหย่า แล้วเก็บข้าวของมาอยู่กับผม มาอยู่ด้วยกันตอนแรกก็ดีครับ เรารักกัน เค้าดีกับผมมาก แต่พักหลังนิสัยเธอเปลี่ยนไปมากครับ ด่าว่าผมสารพัด ทะเลาะกันบ่อยขึ้น บางทีก็ด่าไปถึงพ่อแม่ผม ผมเองก็ด่าเธอเช่นกันครับ ไม่แพ้กัน ปัญหาหลักๆมันก็คือเรื่องเงินแหละครับ เพราะตอนนั้นผมยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ แต่ผมก็ไม่ได้ใช้ตังเธอเลยนะครับ ตังที่พ่อแม่ส่งให้มันเพียงพอสำหรับค่าห้องค่ากินของผมแล้วและให้เธอใช้ได้ด้วย แต่มันก็ไม่เยอะ บางทีค่าใช้จ่ายก็เยอะครับ ลืมบอกไปครับเธออายุเยอะกว่าผม 8 ปีครับ แต่ตอนคุยกันเธอโกหกผมทุกอย่าง ทั้งเรื่องการศึกษาบอกผมว่าเรียนพยาบาล จริงๆเธอจบมอหกครับ เรื่องงานบอกว่าตอนนั้นมาเฝ้าร้านเกมให้พ่อตัวเอง จริงๆเธอมารับจ้างเฝ้าร้านเกมเพราะต้องอยู่เลี้ยงลูกที่ยังเล็กที่บ้านครับ เรื่องอายุ ตอนนั้นบอกผมว่า22 ตอนผม20 แต่เธอตัวเล็ก เสียงเด็กมาก ผมก็เลยเชื่อ เธอโกหกแม้กระทั้งชื่อเล่นครับ แต่ตอนนั้นที่ผมคุยกับเธอผ่าน msn เธอไม่ได้คุยกับผมคนเดียวครับ เธอคุยหลายคน ตอนคุยกับผมจะใช้ชื่อโบว์ แต่พอพี่อีกคนนึงออนคุยเธอก็จะใช้ชื่อน้ำ ผมเองกะแปลกใจว่าทำไมต้องเปลี่ยนชื่อบน msn บ่อย แต่ที่สุดแล้ว ผมกับเธอก็คุยกันจนเธอมาหาผม
ขอตัดไปตอนผมเรียนจบครับ รวมเวลาที่คุยกับเค้าแล้วอยู่ด้วยกันกับเค้า ก็3ปีกว่าครับ ตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้หางานทำอย่างจิงจังนะครับ ก็ทำเว็บรับทำโปรเจคไปพลางก่อนครับ ตอนเดือนพฤษภาครับ เดือนนี้ได้ตังมาเยอะหน่อย ประมาณ6หมื่นได้ ตอนนั้นผมได้ซื้อแหวนทองให้เธอใส่ครับ ซื้อสร้อยให้1สลึง ผ่อนรถ จ่ายค่าห้อง ส่งเงินให้แม่เค้า ฝากเงินให้ในบัญชีเค้า ซื้อโทรศัพให้เธอเครื่องนึงครับ ก่อนหน้านั้นก้ใช้เครื่องเก่าๆครับ ที่ไม่สามารถใช้พวก social ได้ ผมก็เห็นเธอเล่นหลายอย่างนะครับ ทั้ง เฟส ทั้ง ไลน์ beetalk badoo แต่ตอนประมาณกลางเดือนกรกฎาครับ ช่วงนั้นค่าใช้จ่ายเยอะครับ ทั้งผมแหละเค้าก็ไม่ค่อยมีเงิน เค้าเงินเดือนยังไม่ออก ผมเองก็ให้เงินเค้าไปใช้ที่ทำงานทุกวัน วันละร้อยครับจนประมาณต้นเดือนสิงหาคมนี้เองครับ เธอทำตัวแปลกไปมาก ตั้งแต่เงินเดือนเธอออก ไม่ยอมพูดจา ไม่เข้าใกล้ผม ไม่นอนด้วยกัน เค้านอนในห้อง ล็อคห้องไม่ให้ผมเข้าไป ส่วนผมนอนโซฟาครับ ยุงกัดทั้งคืน กับข้าวต่างคนต่างซื้อกินเอง ปกติผมจะเป็นคนซื้อกับข้าวมากินกับเค้าในตอนเย็นครับ เป็นแบบนี้อยู่ประมาณ10กว่าวันครับ ปกติผมจะเป็นคนซักผ้า ล้างจาน หุงข้าว รีดเสื้อผ้าให้เธอตอนเช้า ทำมาตั้งแต่ตอนที่ผมยังเรียนครับ เพราะเธอทำงานผมเรียน จนวันที่12สิงหาครับ ผมตัดสินใจถามว่าเป็นอะไร เค้าก็ทำท่าทางรังเกลียดผมมาก ยังกะเป็นขยะ เค้าไม่ให้ผมแตะตัวเค้าเลย แล้วเค้าก็ร้องโวยวายใหญ่โต ผมจับเค้าไว้ แล้วถามเค้าว่าเป็นอะไร ทำไมไม่คุยกับเรา เค้าก็บอกว่ากูไม่เอาแล้ว เราเลิกกันแล้ว เค้าตะโกนเสียงดัง เรียกแม่เค้า เพราะวันนั้นวันแม่ด้วย เค้าตะโกน แม่จ๋าๆ ช่วยหนูด้วย ทั้งที่ผมไม่ได้ทำร้ายเค้าเลย แต่สิ่งที่เค้าทำ ทำให้คนข้างห้องได้ยินกันทุกคน แล้วเค้าคงคิดกันว่าผมไปตบตีเธอแน่นอน
ผมพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้เธอคุยกับผม จับเค้าไว้จนผมหมดแรง จนผมปล่อยเค้าไป พยายามรั้งเต็มที่แล้วจริงๆ พยายามหาคำตอบว่าทำไมเค้าเป็นแบบนี้ แล้วเค้าก็โทรหาเพื่อนให้มารับที่ห้อง แล้วไปนอนห้องเพื่อน บอกให้ผมออกจาห้องเค้าไป บอกเราเลิกกันแล้ว รุ่งขึ้นผมโทรหาแม่ บอกเลิกกับแฟนแล้ว วันนั้นแม่ผมก็มาในทันที เก็บเสื้อผ้ากลับบ้านไปอยู่บ้าน แต่หลังจากนั้นผมก็ได้เข้าใจครับ คำตอบ คือเค้าคุยกับคนอื่นอยู่แล้วครับในโทรศัพ เหมือนเค้าได้ที่พึ่งใหม่แล้ว เค้าเป็นคนแพ้พวก social มากเลย ตอนมาเจอผมก็เพราะแชทนี้แหละ พอได้โทรศัพที่เล่นพวกนี้ได้ ก็จิ้มทั้งวัน จนได้เจอคนใหม่ คิดๆดูแล้วเหมือนตอนที่เค้าคุยแชทกับผมแรกๆเลย ผมคิดว่านี้อาจจะเป็นเวรกรรมก็ได้นะ แย่งของเค้ามา ต้องโดนคนอื่นแย่งอีก แต่คนเก่าของเธอก็เคยส่งข้อความมาบอกนะว่ามันเองก็แย่งเธอมาอีกที ผมก็พยายามทำใจครับ ทำใจ แต่ผมจิตใจอ่อนแอมาก ทำใจไม่ได้สักที เอาแต่คิดถึงเค้า ส่วนเค้าไม่เคยคิดถึงผมเลยสักนิดเดียว เค้าลบทุกอย่างของผมออกจากชีวิตได้ง่ายมาก ทิ้งรูปผมรูปพ่อผมในกระเป๋าตัง เปลี่ยนเบอร์ บล็อคเฟส บล็อคไลน์ ทุกอย่างที่ผมจะสามารถติดต่อเค้าได้ ผมยังรักเค้ามาก อยากให้คืนดีกัน แต่ผมก็พยายามจนรู้เบอร์ใหม่ของเค้า แต่พอโทไปเค้าก็บล็อคเบอร์ผมอีก เค้าคงเกลียดจนอยากจะฆ่าผมแล้ว หรืออาจจะเป็นเพราะคนใหม่นั้นแหละ
ผมส่งข้อความไปหาเค้า ไม่เคยมีการตอบกลับ ผมเลยโมโหมาก เค้าทำงานห้าง ผมเป็นคนให้พ่อผมไปค้ำงานให้ ไปค้ำรถให้เค้า ผมส่งข้อความไปขู่ว่าจะพาพ่อไปถอนค้ำทั้งหมด เค้ารีบส่งข้อความกลับหาผมทันที รีบโทรไปคุยกับพ่อผมทันที ผมไม่ได้คิดที่จะทำจริงๆหรอก แต่มันทำให้ผมได้รู้ถึงความเห็นแก่ตัวของเธอ อะไรก็ตามถ้าไม่กระทบกระเทือนถึงเธอ เธอจะไม่สนใจเลยสักนิดเดียว ใครเป้นใครตายเธอไม่สน แต่พอเธอคุยกับพ่อผมเสร็จ คิดว่ายังไงมันก็คงไม่กระทบกับงานที่เธอทำหรอก เลยทำไม่สนใจอีกที แต่ผมเองก็ยังทำใจไม่ได้ครับ ทำไมผู้หญิงคนนี้ลืมง่ายจัง เค้าตัดทุกอย่างง่ายมาก เค้ามีคนใหม่เร็วมาก ตอนนั้นในใจผมมีแต่คำถาม ว่าทำไมๆๆๆ หลายเรื่องมาก อยากคุยกับเค้ามาก แต่ไม่รู้จะติดต่อยังไง ผมซื้อซิมใหม่ ผมไปโทรตู้มากมาย แต่พอเธอรู้ว่าเป็นผม บล็อคเลย ผมเลยลองใช้ skype โทรหาเค้าครับ ก็โทรติด เธอบล็อคเบอร์นี้ไม่ได้ แต่ก็ไม่ยอมคุยอยู่ดี ผมเลยงัดไม้ตาย เมื่อก่อนอยู่ด้วยกันผมกับเธอ เคยถ่ายรูปถ่ายคลิปเก็บไว้เยอะมาก ผมไม่เคยคิดจะใช้วิธีนี้จริงๆหรอกครับ แล้วก็ลบทิ้งไปหมดตั้งนานแล้วครับ แค่จะเอามาขู่เรียกร้องความสนใจเท่านั้น ผมเลยส่งข้อความไป ถ้าไม่คุยจะประจานลงเฟสเลยนะ จะส่งให้เพื่อนเธอทุกคน ส่งให้เบอร์ทุกเบอร์ที่รู้จักเธอ ผมบอกเธออีกว่า ถ้าแฟนใหม่เธอรับอดีตของเธอได้ อยากรู้ว่าเค้าจะรับรูปกับคลิปโป๊ได้ไหมน้า ผมตอนนี้เหมือนกับเป็นตัวร้ายในละคร เป็นอุปสรรคในชีวิตของเค้า
แต่อย่างที่บอกครับ ผู้หญิงคนนี้ถ้าไม่เดือดร้อน จะไม่สนใจเลยสักนิด พอรู้แบบนี้เค้าก็ยอมคุยกับผม จริงๆผมแค่อยากรู้คำตอบหลายๆอย่างที่มันค้างคาในใจเท่านั้นครับ แต่ก็ยอมรับนะว่ายังรักมาก อยากให้เค้าอยู่กับผมมาก ผมก็ถามเค้ามากมายนะครับ ก่อนเลิกกันทำไมทำแบบนั้น ทำไมรังเกลียจเราขนาดนั้น ทำไมต้องตะโกนโวยวาย ทำไมไปบอกแม่ว่าเรากระชากผมเธอฟาดเธอกับพื้น ทั้งที่มันไม่จริง เธอก็บ่ายเบี่ยง ตอบไม่ตรงคำถาม ทำเสียงหงุดหงิด ไม่อยากตอบ แล้วก็ตอบผมมาว่าไม่รู้ เบื่อมั้ง หมดรักมั้ง เค้าตอบมาแบบนั้น ผมเลยถามถึงเวลาที่ผ่านมา มันไม่มีค่าเลยเหรอ ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน ผมบอกว่าผมยังรักเธอมาก ผมชอบมองเวลาเธอยิ้ม ไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ถ้าวันไหนผมตื่นก่อนผมชอบแอบมองตอนเธอหลับ ผมรักเธอ อยากให้เธอเป้นรักสุดท้ายของผม ผมเพ้อไปเยอะมาก แต่มันไม่มีประโยชน์ แม้แต่นิดเดียว เธอบอกเรื่องเก่าๆลืมไปให้หมด ไม่ต้องพูดอีก เธอบอกว่าเธอไม่ได้รักผมสักนิดเลย เราเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว เธอบอกว่า ปล่อยเธอไปเถอะให้เธอได้เจออนาคตที่ดี คนที่ดี เธอบอกเธอไม่อยากทำงาน อยากมีรถ อยากมีบ้าน อยากมีอะไรหลายๆอย่าง อยู่กับผมไม่มีอะไร ไม่มีอนาคต แต่ผมก็เป็นห่วงเธอนะ กลัวจะโดนหลอก หรือจะไปได้คนที่เค้ามีครอบครัวแล้ว กลัวเมียเค้าจะมาตบถึงห้าง ผมเลยบอกเธอว่างั้นก็กลับบ้านดิ กลับไปหางานที่บ้าน ไปอยู่กับแม่ที่บ้าน ไปหาใครสักคนที่บ้านของเธอ หาคนอีสานด้วยกันเค้าน่าจะจริงใจกว่านะ เธอก็บอกผมว่าไม่กลับ ที่บ้านเธอไม่มีงานให้ทำ จะทำงานที่นี่ เธอบอกผมว่าผู้ชายอีสานจน เอาแต่ขอตัง ทำงานงกๆ ผมฟังความคิดเธอก็อึ้งไปเหมือนกัน นี่เราคบกับคนแบบนี้มาตลอดเลยเหรอ คนที่เห็นแค่เรื่องเงินเหรอ ผมเข้าใจว่าผู้หญิงทุกคนต้องการความมั่นคง แต่ไม่ใช่ว่าผมให้เธอไม่ได้ แต่ผมบอกเธอว่าเราต้องค่อยๆสร้างครอบครัวสร้างฐานะไปด้วยกันสิ แต่ก็เข้าใจครับด้วยอายุที่ห่างกัน ความคิดต่างกัน ตอนนี้ผม 23 เธอ 31 เธอเลยคิดแต่เรื่องฐานะแล้ว ทั้งที่ผมก็เพิ่งจบมาใหม่ๆ ตอบโจทย์เธอไม่ได้ แล้วเวลาที่ผ่านมาละ ความผูกพัน ความทรงจำดีๆ มันไม่มีค่าสำหรับเธอเลยสินะ จนถึงวันนี้ผมเองก็ยังเสียใจเหมือนเดิมครับ เศร้ามาก เค้าคงไปอยู่กับคนใหม่แล้วมั้ง เค้าคงไม่คิดอะไรหรอก เฮ้อ ผมทุ่มเทชีวิต ทุ่มเทความรักให้กับคนพิการที่ไม่มีหัวใจสินะครับ
ชีวิตรักของผมครับ ถ้ามีเวลาว่างก็เข้ามาอ่านหน่อยนะครับ ยาวหน่อย อยากจะระบายจริงๆ มันคือเรื่องจริงที่เกิดกับผม
แต่ตอนนั้นผมคิดว่าทำไมเรื่องราวแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเรานะ ผมเสียใจ คืนนั้นผมเปิดแต่เพลง ต้องกลายเป็นชู้ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำไป ฟังทั้งคืนเลย วันรุ่งขึ้นแฟนเค้าบอกว่าขอหย่าครับ ในอีกประมาณ10วัน แล้วนัดวันเรียบร้อยครับ ตอนนั้นเค้าบอกว่าจะมาอยู่กับผมจะมาหางานทำที่นี่ ปกติแฟนเค้าจะทำงานส่งเงินให้เค้ากับลูกใช้เดือนละ 5000ครับ ผมเองก็ไม่แน่ใจตัวเองครับว่ารักเค้าหรือเปล่า ว่าควรทำไงต่อไปดี ผมรู้สึกผิด คิดว่าตัวเองคือต้นตอความผิดของเรื่องทั้งหมด ถ้าผมทิ้งเค้า เค้าจะไม่เหลือใคร ผมรู้สึกผิดกับลูกเค้า ที่ทำให้ครอบครัวเค้าแตกแยก ที่ทำให้เด็กที่ยังเล็กต้องขาดแม่ เฮ้อ แต่ผมรู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้เธอ เธอเอาใจเก่งมาก ผมกับเธอก็อยู่ด้วยกันอีกประมาณ8วัน แล้วเธอก็กลับบ้านไปหย่า แล้วเก็บข้าวของมาอยู่กับผม มาอยู่ด้วยกันตอนแรกก็ดีครับ เรารักกัน เค้าดีกับผมมาก แต่พักหลังนิสัยเธอเปลี่ยนไปมากครับ ด่าว่าผมสารพัด ทะเลาะกันบ่อยขึ้น บางทีก็ด่าไปถึงพ่อแม่ผม ผมเองก็ด่าเธอเช่นกันครับ ไม่แพ้กัน ปัญหาหลักๆมันก็คือเรื่องเงินแหละครับ เพราะตอนนั้นผมยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ แต่ผมก็ไม่ได้ใช้ตังเธอเลยนะครับ ตังที่พ่อแม่ส่งให้มันเพียงพอสำหรับค่าห้องค่ากินของผมแล้วและให้เธอใช้ได้ด้วย แต่มันก็ไม่เยอะ บางทีค่าใช้จ่ายก็เยอะครับ ลืมบอกไปครับเธออายุเยอะกว่าผม 8 ปีครับ แต่ตอนคุยกันเธอโกหกผมทุกอย่าง ทั้งเรื่องการศึกษาบอกผมว่าเรียนพยาบาล จริงๆเธอจบมอหกครับ เรื่องงานบอกว่าตอนนั้นมาเฝ้าร้านเกมให้พ่อตัวเอง จริงๆเธอมารับจ้างเฝ้าร้านเกมเพราะต้องอยู่เลี้ยงลูกที่ยังเล็กที่บ้านครับ เรื่องอายุ ตอนนั้นบอกผมว่า22 ตอนผม20 แต่เธอตัวเล็ก เสียงเด็กมาก ผมก็เลยเชื่อ เธอโกหกแม้กระทั้งชื่อเล่นครับ แต่ตอนนั้นที่ผมคุยกับเธอผ่าน msn เธอไม่ได้คุยกับผมคนเดียวครับ เธอคุยหลายคน ตอนคุยกับผมจะใช้ชื่อโบว์ แต่พอพี่อีกคนนึงออนคุยเธอก็จะใช้ชื่อน้ำ ผมเองกะแปลกใจว่าทำไมต้องเปลี่ยนชื่อบน msn บ่อย แต่ที่สุดแล้ว ผมกับเธอก็คุยกันจนเธอมาหาผม
ขอตัดไปตอนผมเรียนจบครับ รวมเวลาที่คุยกับเค้าแล้วอยู่ด้วยกันกับเค้า ก็3ปีกว่าครับ ตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้หางานทำอย่างจิงจังนะครับ ก็ทำเว็บรับทำโปรเจคไปพลางก่อนครับ ตอนเดือนพฤษภาครับ เดือนนี้ได้ตังมาเยอะหน่อย ประมาณ6หมื่นได้ ตอนนั้นผมได้ซื้อแหวนทองให้เธอใส่ครับ ซื้อสร้อยให้1สลึง ผ่อนรถ จ่ายค่าห้อง ส่งเงินให้แม่เค้า ฝากเงินให้ในบัญชีเค้า ซื้อโทรศัพให้เธอเครื่องนึงครับ ก่อนหน้านั้นก้ใช้เครื่องเก่าๆครับ ที่ไม่สามารถใช้พวก social ได้ ผมก็เห็นเธอเล่นหลายอย่างนะครับ ทั้ง เฟส ทั้ง ไลน์ beetalk badoo แต่ตอนประมาณกลางเดือนกรกฎาครับ ช่วงนั้นค่าใช้จ่ายเยอะครับ ทั้งผมแหละเค้าก็ไม่ค่อยมีเงิน เค้าเงินเดือนยังไม่ออก ผมเองก็ให้เงินเค้าไปใช้ที่ทำงานทุกวัน วันละร้อยครับจนประมาณต้นเดือนสิงหาคมนี้เองครับ เธอทำตัวแปลกไปมาก ตั้งแต่เงินเดือนเธอออก ไม่ยอมพูดจา ไม่เข้าใกล้ผม ไม่นอนด้วยกัน เค้านอนในห้อง ล็อคห้องไม่ให้ผมเข้าไป ส่วนผมนอนโซฟาครับ ยุงกัดทั้งคืน กับข้าวต่างคนต่างซื้อกินเอง ปกติผมจะเป็นคนซื้อกับข้าวมากินกับเค้าในตอนเย็นครับ เป็นแบบนี้อยู่ประมาณ10กว่าวันครับ ปกติผมจะเป็นคนซักผ้า ล้างจาน หุงข้าว รีดเสื้อผ้าให้เธอตอนเช้า ทำมาตั้งแต่ตอนที่ผมยังเรียนครับ เพราะเธอทำงานผมเรียน จนวันที่12สิงหาครับ ผมตัดสินใจถามว่าเป็นอะไร เค้าก็ทำท่าทางรังเกลียดผมมาก ยังกะเป็นขยะ เค้าไม่ให้ผมแตะตัวเค้าเลย แล้วเค้าก็ร้องโวยวายใหญ่โต ผมจับเค้าไว้ แล้วถามเค้าว่าเป็นอะไร ทำไมไม่คุยกับเรา เค้าก็บอกว่ากูไม่เอาแล้ว เราเลิกกันแล้ว เค้าตะโกนเสียงดัง เรียกแม่เค้า เพราะวันนั้นวันแม่ด้วย เค้าตะโกน แม่จ๋าๆ ช่วยหนูด้วย ทั้งที่ผมไม่ได้ทำร้ายเค้าเลย แต่สิ่งที่เค้าทำ ทำให้คนข้างห้องได้ยินกันทุกคน แล้วเค้าคงคิดกันว่าผมไปตบตีเธอแน่นอน
ผมพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้เธอคุยกับผม จับเค้าไว้จนผมหมดแรง จนผมปล่อยเค้าไป พยายามรั้งเต็มที่แล้วจริงๆ พยายามหาคำตอบว่าทำไมเค้าเป็นแบบนี้ แล้วเค้าก็โทรหาเพื่อนให้มารับที่ห้อง แล้วไปนอนห้องเพื่อน บอกให้ผมออกจาห้องเค้าไป บอกเราเลิกกันแล้ว รุ่งขึ้นผมโทรหาแม่ บอกเลิกกับแฟนแล้ว วันนั้นแม่ผมก็มาในทันที เก็บเสื้อผ้ากลับบ้านไปอยู่บ้าน แต่หลังจากนั้นผมก็ได้เข้าใจครับ คำตอบ คือเค้าคุยกับคนอื่นอยู่แล้วครับในโทรศัพ เหมือนเค้าได้ที่พึ่งใหม่แล้ว เค้าเป็นคนแพ้พวก social มากเลย ตอนมาเจอผมก็เพราะแชทนี้แหละ พอได้โทรศัพที่เล่นพวกนี้ได้ ก็จิ้มทั้งวัน จนได้เจอคนใหม่ คิดๆดูแล้วเหมือนตอนที่เค้าคุยแชทกับผมแรกๆเลย ผมคิดว่านี้อาจจะเป็นเวรกรรมก็ได้นะ แย่งของเค้ามา ต้องโดนคนอื่นแย่งอีก แต่คนเก่าของเธอก็เคยส่งข้อความมาบอกนะว่ามันเองก็แย่งเธอมาอีกที ผมก็พยายามทำใจครับ ทำใจ แต่ผมจิตใจอ่อนแอมาก ทำใจไม่ได้สักที เอาแต่คิดถึงเค้า ส่วนเค้าไม่เคยคิดถึงผมเลยสักนิดเดียว เค้าลบทุกอย่างของผมออกจากชีวิตได้ง่ายมาก ทิ้งรูปผมรูปพ่อผมในกระเป๋าตัง เปลี่ยนเบอร์ บล็อคเฟส บล็อคไลน์ ทุกอย่างที่ผมจะสามารถติดต่อเค้าได้ ผมยังรักเค้ามาก อยากให้คืนดีกัน แต่ผมก็พยายามจนรู้เบอร์ใหม่ของเค้า แต่พอโทไปเค้าก็บล็อคเบอร์ผมอีก เค้าคงเกลียดจนอยากจะฆ่าผมแล้ว หรืออาจจะเป็นเพราะคนใหม่นั้นแหละ
ผมส่งข้อความไปหาเค้า ไม่เคยมีการตอบกลับ ผมเลยโมโหมาก เค้าทำงานห้าง ผมเป็นคนให้พ่อผมไปค้ำงานให้ ไปค้ำรถให้เค้า ผมส่งข้อความไปขู่ว่าจะพาพ่อไปถอนค้ำทั้งหมด เค้ารีบส่งข้อความกลับหาผมทันที รีบโทรไปคุยกับพ่อผมทันที ผมไม่ได้คิดที่จะทำจริงๆหรอก แต่มันทำให้ผมได้รู้ถึงความเห็นแก่ตัวของเธอ อะไรก็ตามถ้าไม่กระทบกระเทือนถึงเธอ เธอจะไม่สนใจเลยสักนิดเดียว ใครเป้นใครตายเธอไม่สน แต่พอเธอคุยกับพ่อผมเสร็จ คิดว่ายังไงมันก็คงไม่กระทบกับงานที่เธอทำหรอก เลยทำไม่สนใจอีกที แต่ผมเองก็ยังทำใจไม่ได้ครับ ทำไมผู้หญิงคนนี้ลืมง่ายจัง เค้าตัดทุกอย่างง่ายมาก เค้ามีคนใหม่เร็วมาก ตอนนั้นในใจผมมีแต่คำถาม ว่าทำไมๆๆๆ หลายเรื่องมาก อยากคุยกับเค้ามาก แต่ไม่รู้จะติดต่อยังไง ผมซื้อซิมใหม่ ผมไปโทรตู้มากมาย แต่พอเธอรู้ว่าเป็นผม บล็อคเลย ผมเลยลองใช้ skype โทรหาเค้าครับ ก็โทรติด เธอบล็อคเบอร์นี้ไม่ได้ แต่ก็ไม่ยอมคุยอยู่ดี ผมเลยงัดไม้ตาย เมื่อก่อนอยู่ด้วยกันผมกับเธอ เคยถ่ายรูปถ่ายคลิปเก็บไว้เยอะมาก ผมไม่เคยคิดจะใช้วิธีนี้จริงๆหรอกครับ แล้วก็ลบทิ้งไปหมดตั้งนานแล้วครับ แค่จะเอามาขู่เรียกร้องความสนใจเท่านั้น ผมเลยส่งข้อความไป ถ้าไม่คุยจะประจานลงเฟสเลยนะ จะส่งให้เพื่อนเธอทุกคน ส่งให้เบอร์ทุกเบอร์ที่รู้จักเธอ ผมบอกเธออีกว่า ถ้าแฟนใหม่เธอรับอดีตของเธอได้ อยากรู้ว่าเค้าจะรับรูปกับคลิปโป๊ได้ไหมน้า ผมตอนนี้เหมือนกับเป็นตัวร้ายในละคร เป็นอุปสรรคในชีวิตของเค้า
แต่อย่างที่บอกครับ ผู้หญิงคนนี้ถ้าไม่เดือดร้อน จะไม่สนใจเลยสักนิด พอรู้แบบนี้เค้าก็ยอมคุยกับผม จริงๆผมแค่อยากรู้คำตอบหลายๆอย่างที่มันค้างคาในใจเท่านั้นครับ แต่ก็ยอมรับนะว่ายังรักมาก อยากให้เค้าอยู่กับผมมาก ผมก็ถามเค้ามากมายนะครับ ก่อนเลิกกันทำไมทำแบบนั้น ทำไมรังเกลียจเราขนาดนั้น ทำไมต้องตะโกนโวยวาย ทำไมไปบอกแม่ว่าเรากระชากผมเธอฟาดเธอกับพื้น ทั้งที่มันไม่จริง เธอก็บ่ายเบี่ยง ตอบไม่ตรงคำถาม ทำเสียงหงุดหงิด ไม่อยากตอบ แล้วก็ตอบผมมาว่าไม่รู้ เบื่อมั้ง หมดรักมั้ง เค้าตอบมาแบบนั้น ผมเลยถามถึงเวลาที่ผ่านมา มันไม่มีค่าเลยเหรอ ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน ผมบอกว่าผมยังรักเธอมาก ผมชอบมองเวลาเธอยิ้ม ไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ถ้าวันไหนผมตื่นก่อนผมชอบแอบมองตอนเธอหลับ ผมรักเธอ อยากให้เธอเป้นรักสุดท้ายของผม ผมเพ้อไปเยอะมาก แต่มันไม่มีประโยชน์ แม้แต่นิดเดียว เธอบอกเรื่องเก่าๆลืมไปให้หมด ไม่ต้องพูดอีก เธอบอกว่าเธอไม่ได้รักผมสักนิดเลย เราเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว เธอบอกว่า ปล่อยเธอไปเถอะให้เธอได้เจออนาคตที่ดี คนที่ดี เธอบอกเธอไม่อยากทำงาน อยากมีรถ อยากมีบ้าน อยากมีอะไรหลายๆอย่าง อยู่กับผมไม่มีอะไร ไม่มีอนาคต แต่ผมก็เป็นห่วงเธอนะ กลัวจะโดนหลอก หรือจะไปได้คนที่เค้ามีครอบครัวแล้ว กลัวเมียเค้าจะมาตบถึงห้าง ผมเลยบอกเธอว่างั้นก็กลับบ้านดิ กลับไปหางานที่บ้าน ไปอยู่กับแม่ที่บ้าน ไปหาใครสักคนที่บ้านของเธอ หาคนอีสานด้วยกันเค้าน่าจะจริงใจกว่านะ เธอก็บอกผมว่าไม่กลับ ที่บ้านเธอไม่มีงานให้ทำ จะทำงานที่นี่ เธอบอกผมว่าผู้ชายอีสานจน เอาแต่ขอตัง ทำงานงกๆ ผมฟังความคิดเธอก็อึ้งไปเหมือนกัน นี่เราคบกับคนแบบนี้มาตลอดเลยเหรอ คนที่เห็นแค่เรื่องเงินเหรอ ผมเข้าใจว่าผู้หญิงทุกคนต้องการความมั่นคง แต่ไม่ใช่ว่าผมให้เธอไม่ได้ แต่ผมบอกเธอว่าเราต้องค่อยๆสร้างครอบครัวสร้างฐานะไปด้วยกันสิ แต่ก็เข้าใจครับด้วยอายุที่ห่างกัน ความคิดต่างกัน ตอนนี้ผม 23 เธอ 31 เธอเลยคิดแต่เรื่องฐานะแล้ว ทั้งที่ผมก็เพิ่งจบมาใหม่ๆ ตอบโจทย์เธอไม่ได้ แล้วเวลาที่ผ่านมาละ ความผูกพัน ความทรงจำดีๆ มันไม่มีค่าสำหรับเธอเลยสินะ จนถึงวันนี้ผมเองก็ยังเสียใจเหมือนเดิมครับ เศร้ามาก เค้าคงไปอยู่กับคนใหม่แล้วมั้ง เค้าคงไม่คิดอะไรหรอก เฮ้อ ผมทุ่มเทชีวิต ทุ่มเทความรักให้กับคนพิการที่ไม่มีหัวใจสินะครับ